ژئوعمران سازه پایدار
ژئوتکستایل ها دارای 2نوع کلی منسوج نبافته و بافته می باشند که بر پایه پلی استر و پلی پروپیلن و ترکیبی از سایر مواد پلیمری با ضخامتها و ابعاد گوناگون تولید می شوند این نوع منسوج از کنارهم قرارگرفتن الیاف ریز پلیمری و در هم تنیدن تشکیل می شوند .آنها با روشهای گوناگون نظیر سوزنکاری (Needle Punching) ، حرارتی (Heat Bonding) یا شیمیائی (Resin Bonding) ، تولید می شود و دارای ساختاری نمدگونه و بدون تاروپودهای مشخص (بی بافت) است .ساختار متخلخل باعث وجود خواص مطلوبی نظیر موئینگی و جذاب آب، آبگذری، تحمل فشار و ضربات، جذب قیر و از همه مهمتر امکان عبور انتخابی یعنی عبوردادن سیالات در حالی که ذرات خاک اجازه عبور ندارند .
کاربردهای ژئوتکستایل:
بطور کلی ژئوتکستایلها در تثبیت سواحل، مهندسی زهکشی، ساخت کانالهای کشاورزی، مهندسی آبراهها، سیستم های موج شکن(نشست همگون در سازههای دریایی نظیر موج شکنها)، استحصال زمینهای باتلاقی، سست و آبگیر جهت ساخت سازه های مختلف، پی های عمیق، ساخت سازه های حائل، اجرای خطوط راه آهن(حفاظت از لایه بالاست در راهآهن، افزایش ظرفیت باربری بستر راهآهن)، اجرای تونلها(به عنوان لایه زهکش و محافظ لایه ژئوممبران) و جاده ها(تقویت بستر و افزایش ظرفیت باربری بستر راه، کاهش ضخامت لایه های گوناگون خاک(اساس و زیر اساس)، جلوگیری از ایجاد ترک انعکاسی در روکشهای آسفالت، جداکننده بین لایه های گوناگون خاک جهت جلوگیری از تداخل دانه بندیها به یکدیگر)، ساخت سدها(تحکیم بستر سد، جایگزین فیلتر دانه ای)، حفاظت لایه ژئوممبران در برابر صدمات احتمالی، ساخت محل های دفن زباله و پوشاندن باطله ها و دهها مورد دیگر استفاده می شود.